Latest Blog Post

Ego ve Kadın

İçimizdeki Savaş

İnsan kendi egosuyla tartışır ve onu yenmek için savaşır.
Aslında kadınla erkekte de durum farklı değildir.
Birinin diğerine boyun eğmesi,
birinin diğerini ele geçirmesi,
birinin diğerinde kendini bulması…
Bu, sadece iki bedenin değil,
iki egonun da savaşıdır.

Ego, hepimizin içindeki o aç yaratık.
Sürekli beslenmek isteyen,
alkış bekleyen,
sevildiğini hissetmek için can atan,
ama en küçük bir şüphede parçalara ayrılan o bencil tarafımız.
Aynı anda hem güçlü hem kırılgan,
hem dokunulmaz hem de hassas.

Ve aşk,
egonun en sevdiği tiyatro sahnesidir.
Orada tüm rollerini oynar:
Arzulu aşıktan, kıskanç sevgiliye,
sahip olma arzusuyla tutuşan bir köleye dönüşür.
Ve sonra, sahne karardığında,
geriye sadece iki çıplak ruh kalır.

Kadın ve erkek de böyle değil midir?
Birinin diğerine üstün gelmeye çalışması,
birinin diğerini baştan çıkarma arzusu,
birinin diğerini ele geçirme çabası…
Aslında bu, iki insanın değil,
iki egonun savaşıdır.

Her dokunuş,
her fısıltı,
her bakış,
bir meydan okumadır.
“Ben senin üzerindeyim” diyen bir iddia,
“Ben seni zayıflatacağım” diyen bir yemin.
Ve her sevişme,
bir teslimiyet kadar,
bir zaferdir de.

Ama bilmezler ki,
en sonunda kaybeden hep aynı olur:
Ego.
Çünkü o, sevilmek ister,
ama sevemez.
Bağlanmak ister,
ama özgürlükten korkar.
Ve en sonunda,
kendi oyununda,
kendi sahnesinde yenilir.

Bazen sarıldığın,
teninde hissettiğin,
bütün ruhunu teslim ettiğin şey,
aslında sadece kendi yıkımındır.
Ve insan,
en çok kendi felaketini sever.