Latest Blog Post

Ekim Yağmuru ve Şemsiyemin İstifası...

Ekim geldi çattı… Hava “artık yaz bitti” demenin en ıslak yolunu seçti tabii: yağmur! Sabah işe gitmek için çıktım evden, elimde kahvem, kulağımda müzik… Derken bir damla düştü. “Olsun ya, serinlik güzel,” dedim. Sonra bir damla daha. Bir iki derken sanki gökyüzü hortumla üzerime su sıkıyor.

Hemen şemsiyeyi açtım — ya da açmaya çalıştım. Çünkü o an fark ettim ki geçen kıştan kalma şemsiye, artık emekli olmuş. Açılıyor ama eğri, bir kanadı eksik, diğer tarafı ise adeta anten gibi gökyüzüne “buradayım!” sinyali veriyor.

Yolda yürürken yanımdan geçen herkes sanki gizli bir dans koreografisi yapıyor: kimisi su birikintisine basmamak için zıplıyor, kimisi poşetle kafasını kapatmış. Ben ise şemsiyemle boğuşuyorum; rüzgâr sağdan vuruyor, şemsiye sola dönüyor. En sonunda “tamam yeter!” deyip kapattım, zaten o haliyle koruyacağı tek şey belki bir tost olurdu.

Bir ara önüme gelen arabadan sıçrayan suyla komple ıslanınca da sadece gülmeye başladım. Çünkü bazen direnmek işe yaramıyor… Ekim yağmuru seni değil, gururunu ıslatıyor!

Sonuç olarak eve döndüğümde sırılsıklam ama garip şekilde mutluydum. Duştan çıkmış gibiydim, sadece duş daha pahalıya patladı!

----------------------------------------------------------